Mamo! Zostaję w przedszkolu!!!!

Dzień od rana był marudny, w aucie nadal odbywały się jęki i popłakiwania, nawet w drodze na pierwsze maruder był aktywny, aż tu nagle rozebraliśmy się i w podskokach pokonaliśmy drogę do sali, gdzie śmiechem powitaliśmy ciocię :)
Kiedy po Olcia wróciłam okazało się, że cały dzień miał radosny, super pracował i bawił sie z kolegami z grupy. Oczywiście różki też musiał pokazać i kiedy przyszła pani logopeda jedna i druga, Oli je powiał owszem, nawet podał im rękę, ale kiedy pokonały próg drzwi wypchnął je, pomachał grzecznie wołając papa i zamknął im drzwi przed nosem. Panie się nie dały urwisowi i zabrały jednak na zajęcia, ale uśmiały się z niego jak nie wiem. Oli ku zaskoczeniu pracował od razu bez jęków z nimi, do tej pory na początku jednak sygnalizował, że chce do swojej sali. Tak się śmieję po cichu z mężem, że Oli chce pokazać nie lubiącej go Pani, że jednak jest fajny chłopak i ma czego żałować :P
powrót do dom okazał się nie lada wyczynem ponieważ moje dziecko wracać nie zamierzało, była serenada krzyków i szarpań. W aucie starał się z wszystkich sił wypiąć się z fotelika i wracać, pod klatka poleżeliśmy sobie na ziemi. A w domu dla odmiany postanowił, że nie da się rozebrać, więc tak godzinę siedział w ciuchach i nie dał sie rozebrać i tak prowadziliśmy rozmowę:
- Oli zdejmij kurteczkę
- Nie!!!!!
- Synu czemu ?? spocisz się
- Ioliii ( wychowawczyni Olcia ma na imię Wiola)
- Nie mam jak Cię zawieź, nie mam prawo jazdy, przecież wiesz. Więc jak dojedziesz??
- Tatoooooooo!!!!!!!
I tak czekał cały spocony na tatę, wołając go co jakiś czas. Aż ku mojemu szczęściu się zalał piciem ( ciężko uwierzyć, ale cieszyłam się z tego jak dziecko), a skoro się zalał to biegiem się rozebrał, bo mokry to on być nie lubi :)
Podsumowując Oli chyba na 100% kocha swoje przedszkole i nie chce abym g przenosiła z powodu jednej kobiety. Tym bardziej, że już zajęć to on z nią mieć nie będzie !!!