jest, ale mało kiedy z nami

Zaczął się na bank gorszy czas dla Oliwka , choć terapeuci nie widzą, aby pracował gorzej to ja niestety dosyć wyraźnie widzę brak kontaktu nie tylko wzrokowego, ale i takiego z nami znika w swoim świecie, bawi się obok. Wczoraj mieli popołudnie z kumplami, 3 muszkieterów z jednej grupy przedszkolnej :) . Olek bawił się owszem, ale obok, na chwilke włączył się w zabawę nic więcej.
Nastała nowa pora roku, więc walka o nowe ciuchy trwa, buty rzucane są z prędkością światła, kurtka zszarpywana na siłę. Nie pomagają wcześniejsze masaże, nie pomaga godzinne behawiorystyczne podejście do tematu, a on sprawia wrażenie ogromnego cierpienia. W temacie na pewno nie pomaga nam azs. Walczymy ile to czasu potrwa nie wiem, ale już sił do kwestii zmiany butów zaczyna mi brakować.
Z ustęsknieniem czekamy na SI, no, ale niestety póki co mamy przyznane 3h terapi, w tym jedna to logopedia, dwie to terapia behawiorystyczna, gdzie zespół diagnozujący twierdził, że nie jest to terapia dla Oliwka, bo on się wtedy wycofuje i bądz tu mądry. Nie ukrywam jest to jak dla mnie strasznie mało terapii indywidualnych i szukam rozwiązania na wszelkie sposoby.
Pierwsze kroki w kierunku dojazdów do Opola poczyniliśmy, chyba się z poradnią Prodeste zaprzyjaźnimy, bo w Łodzi nic sensownego dla Oliwka nie widzę, tzn. nic poleconego, a w ciemno kombinować nie chce i tracić czas i pieniądze. I tak tylko oni przychodzą mi na myśl, ale ta odległość mnie nie ukrywam powala.