Paulina, on ma autyzm?? nie możliwe...

Dziś postanowiłam napisać post, który udostepnie na facebooku z powodu wielu pytań, niedowierzań, rad bym szła do innych specjalistów.

Tak kochani niestety ku mojej wielkiej rozpaczy mój syn ma autyzm, potwierdzony diagnozami, orzeczeniem o niepełnosprawności, niestety aż tylu ludzi mylić się nie może.

Wiele razy słyszę to nie możliwe on się uśmiecha, reaguje jak przychodzimy, zachęca nas do zabawy (np podczas tańca mają tańczyć wszyscy :), przytula się, daje całusy. Owszem robi to wszystko, ale czy to wyklucza autyzm ?? niestety nie :(

Oli ma wiele zaburzeń:
- zaburzenia sensoryczne- nie chce się ubrać gdyż ubrania go parzą, pieką , kują; nie jest tak zawsze, ale w zime zaburzenia te często się nasilają. Kolejne zaburzenie to pewnie wielu Oliwka kojarzy z wycierania buzi po każdym kęsie jedzenia czy łyku picia. Nadwrażliwość dotyczy też stóp, buty muszą być szerokie, najlepiej rozmiar większe, często domaga się masaży stóp; niekiedy w miejscach do tego nie adekwatynych. Częste zaciskanie piąstek i tak wymieniać bym mogła jeszcze trochę.
- nie chce wejść do domu, a jak już wejdzie potrafi wyjść na klatkę nawet ze 20 razy zanim zdecyduje się na dobre zostać w domu
- krzyki nieodzwierciedlające zaistniałej sytuacji, czasami kładzenie się na ziemi- nie jest to wymuszanie, pokazywanie swojego ja, są to raczej krzyki rozpaczy i szukania pomocy jakby nie wiedział co się dzieje, nie umiał sobie poradzić, dziś wiem, że krzyki te moga wynikać z ataku padaczki bezobjawowej.
- bardzo słaba mowa, choć idzie ku lepszemu :)
- słaby kontakt wzrokowy
- sprawianie wrażenia jakby nie słyszał, nie reaguje na wiele poleceń ( dziś wiem, że potok moich słów nic dla niego nie znaczy, trzeba mówić krótko, zwięźle i wprost) np. często do dzieci mówi się kotku czy mógłbyś, słoneczko czy podałbyś mamusi..... ja muszę powiedzieć Oli daj łyżkę, Oli wyłącz ciuchcie itd żądnych zdrobnień. Wtedy Oliwierek rzeczywiście słyszy i wykonuje.
- Oliwier kocha ciuchcie, co pewnie też większość  z Was wie, a jak jest to seria tomka to już po prostu cudownie. Też wydawało się normalne nie ?? a jednak okazuje się, że to nie jest takie normalne.
- Skakanie z okien, oparcia łóżka, blatów- oj to też jakoś nie budziło mojego niepokoju, prócz tego, że sobie coś zrobi. A jednak jest chorobliwe dodawanie sobie emocji.
- Czasami choć to akurat rzadko lubi pochodzić w kółko, pobiegać.
- Dosyć słaby kotakt z rówieśnikami, raczej bawi się sam obok.

Wiem inaczej widzicie autyzm, ja też słysząc diagnozę widziałam przed oczyma dziecko bujające się, machające rączkami, krzyczące, bijące, siedzące w ciemnicy, w kącie itd. Oli żadnej z tych cech nie ma, ale ma wiele innych równie mocno uciążliwych. Z którymi walczymy dzięki terapią, aby poszedł do zwyczajnej szkoły, a kiedyś podjął jakąkolwiek prace. Nie chcemy go skazywać na samotność i pieniądze z opieki społecznej. Tym bardziej, że on ludzi lubi. Jest pogodny i urwisowaty jak każdy maluch, no, ale ma mały defekt, którego po buźce nie widać...